قبلا بهتون خبر دادم که uni تهران 2 تا آزمون جامع قبل از پره برگزار میکنه که ما هم میتونیم شرکت کنیم ؛

دوستانی که ثبت نام کردن :

آزمونها در روزهای 24 بهمن و 1 اسفند در دانشکده ی پزشکی دانشگاه تهران ، سالن شهدا ساعت 9 برگزار می شود.

                            با سلام خدمت دوستای عزیز و گلم !

     مهلت ثبت نام پره تا آخر آذره یعنی کد ملی + 2 قطعه عکس + تسویه ی مالی باید انجام شده باشد ( فرم ثبت نام رو پر کنید و ببرید حسابداری و صندوق رفاه امضاء کنن. )

برای همتون دعا میکنم إن شاءالله که موفق باشید ، دعام کنید...

آخرین اطلاعات درباره ی زمان و هزینه ی کلاس ها :

کلاسهایی که برگزار میشود از هفته ی اول آذر تا بهمن می باشد و توسط اساتید پارسیان دانش تدریس می شود و قسمتی از هزینه را دانشگاه تهران تقبل کرده به همین دلیل احتمالا دیگر برگزار نخواهد شد ، کلاسهایی که فعلا اعلام شده در زیر آمده ، شاید درس یا دروس دیگری اضافه شود ( شاید ) . لطفا هر کس تمایل داشت تا فردا شب SMS بدهد چون اسامی با ش تلفن رد می شود :

روانپزشکی : 1 آذر / 55000 تومان

ارتو : 21 و 22 آذر / 55000 تومان

اورو : 11 بهمن / 55000 تومان

عفونی : 20 دی ( 10 ساعت ) / 55000 تومان

داخلی : 5 و 6 و 12 و 13 و 19 دی ( 50 ساعت ) / 260000 تومان

جراحی : 7 و 8 و 14 و 15 آذر ( 40 ساعت ) / 210000 تومان

اطفال : 27 دی و 3 و 4 و 10 بهمن ( 40 ساعت ) / 200000 تومان

دوستان می توانند به وبلاگ Medicine-students.blogfa.com نیز مراجعه کنند.

تا یادم نرفته بگم جزوه ندارند و عزیزان می توانند از کتاب های effortless medicine انتشارات آتین استفاده کنند . ( اگر تعداد زیاد باشد احتمالا برای کتاب ها تخفیف می گیرند. )

به آخرین باری فکر کن که عطسه کردی و مادرت گیر داد که کمی صبر کنی و بعد راه بیافتی، آخرین باری که پشت سرت آب ریختند تا زود از سفر برگردی، آخرین باری که تکه نان خشکیده ای را از زیرپا برداشتی و کنج دیوار گذاشتی، به یاد بیاور آخرین باری که انگشت کوچک دست راستت را بالا بردی برای اینکه خون دماغت بند بیاید، آخرین باری که از یکی خواستی تا تو را بترساند تا مگر سکسکه ات بند بیاید، آخرین باری که گل اقاقیا را زیر زبانت گذاشتی تا در امتحان نمره بالا بگیری، آخرین باری که مریض شدی و برای رفع چشم نظر، اسپند دود کردی... چقدر این خرافه ها حس خوبی داشتند.

و افسوس که علم آمد و گند زد به همه دلخوشی آدم ها، حالا هر روز علم پیشرفت می کند و از طرف دیگر؛ هر روز آدم ها افسرده تر می شوند، کاش علم نبود و مثل قبایل بدوی شب ها دور هم جمع می شدیم و پیر قبیله از ارواح سرگردان می گفت و ما بیشتر به هم نزدیک می شدیم و گرمای بازوهایمان به هم میخورد و احساس می کردیم که تنها نیستیم. علم آمد و ما را بیشتر با تنهایی مان آشنا کرد. هرچه درباره شیوه های برقراری ارتباط بیشتر تحقیق کردند، آدمها تنهاتر شدند، هر چه علم بیشتر در وجودمان نفوذ می کند، بیشتر می فهمیم که در جهان بی معنا زندگی می کنیم.

کاش «کوپرنیک» نبود و هنوز فکر می کردیم که در مرکز «جهان هستی» قرار داریم و تمام سیارات و خورشید و کهکشان ها به دور ما می چرخند، کاش نمی فهمیدیم که جهان بدون حتی ذره ای اعتنا به ما در حال گردش است و ما را پشیزی هم به حساب نمی آورد. کاش «داروین» نبود تا اشرف مخلوقات می ماندیم، کاش حتی یک درصد هم به این فکر نمی کردیم که شاید تکامل یافته موجودات پست تر باشیم، کاش نجوم انقدر پیشرفت نمی کرد که متوجه شویم بیشتر این ستاره هایی که عاشقانه بالای سرمان سوسو می کنند، میلیون ها سال پیش مرده اند و فقط نور آنها را می بینیم، کاش نمی فهمیدیم و لذت می بردیم از اینکه ستاره خودمان را پیدا کنیم که هر شب حواسش به ما هست و چشمک می زند.

کاش بین «لذت نادانی» و «رنج آگاهی»، لذت نادانی را انتخاب می کردیم و کسی کاری به کارمان نداشت. کاش نمی فهمیدیم و همچنان از زندگی لذت می بردیم،

و ای کاش روانشناس نبودم و مجبور نبودم که مراجعانم را از این «تلخی» و از این «رنج» آگاه سازم. از اینکه چقدر تنها هستند. کاش مجبور نبودم مراجعم را با گرفتاری هایش آشنا کنم و از او بخواهم که مسئولیت گرفتاری هایش را بپذیرد و بعد وی را در این روزگار علم زده ی بی هویت رها کنم تا به دنبال «معنا» بگردد. کاش روانشناس نبودم و مجبور نبودم مراجعم را از تحریف های شناختی اش، از اضطراب های وجودی اش، از گره هایی که در ارتباط با والدینش دارد، و از مسئولیت گریزی اش آگاه کنم. کاش می شد راهی پیدا کرد که تمام دردها را گردن جامعه انداخت، گردن والدین، گردن سیستم آموزشی، گردن ارواح سرگردان، گردن چشم نظر، و یا گردن قسمت و تقدیر انداخت، کاش میشد گردن ماه تولدش انداخت و گفت که خصوصیات متولدین این ماه همین است. ولی افسوس که انسان؛ محکوم به مسئولیت و انتخاب است، محکوم به آگاهی، و افسوس که آدم ها هر چه آگاهتر می شوند، رنج هایشان هم بیشتر می شود، و شاید همین رنج آگاهی، معنای زندگی باشند.

آزمون جامع پره اینترنی در تاریخ 15 اسفند 5ش برگزار می گردد.

بچه ها جا به جایی بخش ها درست شده فقط باید فرم جا به جایی رو ببریم مدیر گروه امضا کنه !

اطلاعیه ی جدید :

هیچ واحدی رو نمیشه ببریم بعد پره ...

دلم گرفته که داره تموم میشه البته خوبه که اینترن میشیم إن شاء الله ولی دلم تنگ میشه دوران خوبی رو با همتون داشتم  ببخشید گاهی ناراحتتون کردم بذارید پای جهالتم ، خوب پیش میاد شرمنده ، ولی دوستتون دارم .  به خاطر SMSهایی که گاهی ناراحتتون می کرد معذرت ، به خاطر بی توجهی هام معذرت ، بابت همه ی  بداخلاقی هام  مخصوصا با بعضی ها معذرت ، برای کارهایی که دوست داشتید انجام بدم ولی اون طور که میخواستیم نشد معذرت ، به خاطر اینکه گاهی دیر میرسیدم  و شماها جور منو می کشیدید معذرت ، به خاطر گاهی بی حوصلگی هام معذرت ، به خاطر اینکه گاهی از کوره درمیرفتم  معذرت ، خلاصه به خاطر همه ی اون چیزایی که شما میدونید و من نمیدونم منو ببخشید  ؛؛؛

به خاطر همه ی کمک ها و هم فکریهاتون ، همه ی به روم نیاوردن ها ، همه ی صبوری ها ، تمام  کار درست کردن هاتون ، همه ی تحملتون ، بار منو به دوش کشیدن و کلا همه چی یه دنیا اااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا ممنون

اون طور که باید و می خواستید نبودم هر چند هیچ وقت به روم نیاوردین و همیشه ازم تعریف کردین که این لطف بی نهایت شما رو میرسونه  ، فقط دلم یکمی ابری شده بود  خواستم باهاتون درد و دل کنم!

دوره ی استاژری با همه ی تلخی ها و شیرینی هاش به نظر من قشنگ بود  و چه حیف که زود گذشت ، خیلی خیلی زود...

برای همتون آرزوی موفقیت و سعادت دارم !  راضیه